W dniach 25 i 26 października wyruszyliśmy na dwudniowa wycieczkę autokarową do Płocka. w pierwszej kolejności odwiedziliśmy Skansen w Maurzycach, po którym oprowadziła nas pani przewodnik. Skansen prezentuje architekturę dawnej wsi łowickiej. Znajduje się w nim ponad 40 obiektów, datowanych w większości na II poł. XIX i I poł. XX w. Zobaczyliśmy w nim m.in. bogato dekorowane wnętrze maszyny do obróbki zbóż i chłopskie pojazdy wyjazdowe. Zobaczyliśmy także szkołę wiejską i mieszkanie nauczycielki z okresu międzywojennego. Uzupełnieniem obrazu łowickiej wsi, odtwarzanego w skansenie, są przykłady tzw. małej architektury: studnie, kapliczki i krzyże przydrożne, a także budynki związane z wiejskimi rzemiosłami: kuźnia i wiatrak "koźlak", straż pożarna oraz świątynia i dzwonnica.
Po długim spacerze i zwiedzaniu pojechaliśmy do zamku w Oporowie. Zamek został wzniesiony w latach 1428-1453 na zlecenie Władysława Oporowskiego.
Zamek usytuowano na wyspie, otoczony fosą — co czyni go typową późnogotycką rezydencją obronną. Przez wieki zmieniał właścicieli — rody Oporowskich, Tarnowskichi inni. Podziwialiśmy wnętrza zamku, w tym sale muzealne z obrazami, meblami, rzeźbami i wyrobami rzemiosła artystycznego dawnych epok. Na zamek składa się wieża, baszta z kaplicą, mury obronne, dziedziniec. Co jest typowe dla zamku obronno-rezydencjonalnego. Wokół zamku rozpościera się park, w którym mogliśmy pospacerować, wybiegać się i rozkoszować się naturą a także obejrzeć warownię zewnętrzną.
Następnie pojechaliśmy na obiadokolację do Płocka do restauracji Gary Babci Krysi.
Intensywny pełen wrażeń dzień zakończyliśmy w Domu Pielgrzyma przy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Sanktuarium mieści się w centrum Płocka — przy Starym Rynku.
Na koniec dnia czekało na nas spotkanie z siostrą i prelekcja. Dowiedzieliśmy się, że 22 lutego 1931 r. właśnie tu — w klasztorze Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku — Św. Faustyna Kowalska doznała pierwszego objawienia Jezusa Chrystusa jako „Jezus Miłosierny”. Jest to miejsce uznane za sanktuarium — miejsce kultu Miłosierdzia Bożego.
Mimo tylu wrażeń mieliśmy siłę na wieczorny spacer nad Wisłę, gdzie mieliśmy okazję jeszcze bardziej się zintegrować. a potem udaliśmy się na zasłużony wypoczynek.
Następnego dnia, w niedzielę po śniadaniu w Saloniku Babci Krysi poszliśmy na mszę świętą do Bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która znajduje się na Wzgórzu Tumskim – malowniczym wzniesieniu nad Wisłą w Płocku. Dzięki położeniu na wzgórzu widok na panoramę miasta i Wisły jest bardzo malowniczy.
Potem mieliśmy spotkanie z przewodniczką miejską, która zaproponowała grę miejską pisaną poezją. Zagadki rozwiązywane były na bieżąco, aby odgadnąć na końcu gry hasło. Przybliżyła nam historię Płocka. Zaczęliśmy od zobaczenia muru obronnego. Obecnie zachował się jedynie fragment muru o długości około 15 m. Pozostałości muru są ukryte w strukturze miasta – budynki, działki mogą zawierać w sobie fragmenty dawnego muru. Po drodze zobaczyliśmy Ratusz Miejski. Budynek był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany, m.in. w 1837 roku dobudowano wieżę zegarową. Codziennie o godzinie 12:00 oraz 18:00 z wieży rozbrzmiewa hejnał miasta. Dalej według załączonej mapy ruszyliśmy do pomnika księcia Bolesław III Krzywousty, urodzonego w Płocku, znajdującego się na Placu Książęcym niedaleko kościoła farny i wieży. Jest to monumentalna figura – książę na koniu, symbol historycznej wagi miasta i jego związków z dynastią Piastów.
Następnym punktem na mapie była szkoła Małachowianka. Pełna nazwa: Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Stanisława Małachowskiego.
Szkoła działa nieprzerwanie od roku 1180 w tym samym miejscu — co czyni ją uznawaną za najstarszą szkołę w Polsce i jedną z najstarszych w Europie.
Od drugiej strony Wisły goniła nas burza. Zdążyliśmy jednak umknąć przed nią i schroniliśmy się w Bazylice Katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Katedra jest największą nekropolią Piastów w Polsce. Uważana za najstarszą świątynię rzymskokatolicką w mieście i jeden z najważniejszych zabytków Mazowsza. Została konsekrowana w 1144 roku przez biskupa Aleksandra z Malonne. Jest jedną z najstarszych zabytków sakralnych Polski — budowla o korzeniach romańskich, z nawarstwieniami architektonicznymi z późniejszych epok. Do Bazyliki weszliśmy przez kopie słynnych „Drzwi Płockich” z XII w. Składają się one z płyt z płaskorzeźbami: na lewej i prawej skrzydle znajdują się sceny chrześcijańskie, prawdopodobnie ilustrujące dwanaście dogmatów wiary.
Bazylika była ostatnim punktem naszej gry miejskiej, dotarcie tam pozwoliło zakończyć grę i rozwiązać hasło: Płock stolicą Polski.
Wycieczka była bardzo dobrym czasem poświęconym ma zdobycie wiedzy, odkrycie nowych miejsc a także ma zacieśnianie więzi rodzinnych i przyjacielskich.
